Victoria Falls Zambia met kinderen
Inmiddels wonen we alweer een dik jaar in het mooie Zambia, en er is visite vanuit Nederland! Mijn moeder en haar partner komen ons een bezoekje brengen om te zien waar en hoe wij leven. En natuurlijk willen we er ook een paar dagen samen op uit. En waar neem je bezoekers in Zambia mee naar toe? Naar de Mighty Victoria Falls natuurlijk!! Dus zo rijden we op 23 mei met een auto vol mensen en een bak vol bagage (lang leve de pick up!) in een kleine 7 uren van Lusaka naar Livingstone.
Een lange rit naar de Victoria Falls voor een actief mannetje van 2 jaar, en dus mag hij tijdens de picknick – aan de kant van een drukke weg – springen, dansen en rennen in de bak van de auto.
Onderweg wisselen we onze favoriete playlist af met Urbanus en talloze kinderliedjes.Vol overgave zingen we allemaal mee; alles om die kleine te entertainen en rustig te houden J Al bij al gaat de rit vlotjes, maar we zijn toch allemaal blij als we aankomen op de bestemming. We verblijven in de David Livingstone Safari Lodge – een pareltje!!!! Stiekem waren we hier vorig jaar in augustus ook al eens geweest met zijn drietjes.
Het kinderbedje staat al klaar op de kamer, maar jammer genoeg overleeft het Andres zijn testrondje niet; hij krakt door de bodem. Ik moet eerlijk toegeven dat hij na al die auto-uren ook wel iets te enthousiast was 😉 Maar gelukkig brengen ze snel een steviger exemplaar.
Achteraf hadden we natuurlijk beter ons Nomad reisbedje mee kunnen nemen, maar de auto zat al zo vol en we wisten dat er bedjes waren….
Vanuit de tuin van het hotel zien we in de verte de mistwolken al; daar zijn de watervallen! We laten ze nu voor wat we zijn, maar de volgende ochtend willen we ze natuurlijk wel van dichterbij zien.
Vorig jaar augustus wandelden we het pad af dat de volledige 1,7km lengte voor de watervallen langs loopt. Met Andres in de buggy ging dat vrij gemakkelijk. Een draagdoek of -zak is eventueel ook een aanrader; dan hoef je de buggy niet op- en van de trapjes te tillen. Toen wandelden we langs hele stukken rotsmuur en kleine watervalletjes. Aan het einde was de “grote” waterval.
Nu, na het regenseizoen, ben je voordat je op het pad aankomt al nat van het bulderende water; er hangt een constante nevel. Wat een verschil!!
Andres zou de eerste minuten “regen” vast heel leuk vinden, maar we vreesden dat hij er snel genoeg van zou hebben. Dus besloten we de grens over te steken naar Zimbabwe, en de watervallen van een iets grotere afstand te bekijken. Het is even een gedoe met buiten- en binnenstempelen, wachtrijen, formulieren en onduidelijke communicatie, maar het is dan ook Afrika. Uiteindelijk is het het wachten waard, want wat een prachtig uitzicht hebben we zo op de massa’s water!!!!
Andres vindt de aapjes die overal rondlopen ook schitterend. Wij iets minder, want het zijn bavianen die gewend zijn aan mensen. Lekker opdringerig dus. Gelukkig gedragen ze zich, en ons aapje ook. We lunchen in het restaurantje bij de falls voordat we de grens weer oversteken naar Zambia. Check, deze kan van de bucketlist!
’s Avonds schepen we in op de Lady Livingstone, het huisschip van de lodge. Zo op en rond het water is het altijd oppassen met een 2 jarige, maar we genieten van het tochtje, het eten en drinken en de beesten.
Als de zon in het water gezakt is en alleen nog een rode gloed achterlaat arriveren we weer bij de lodge. Tot zover dag 1, geen slecht begin van onze vakantie.
De volgende dagen bezoeken we de souvenirmarkt in het centrum van Livingstone en we gaan naar Mukuni; een typisch Zambiaans dorp van ronde hutjes met rieten dak.
Hier worden we – tegen een kleine vergoeding – rondgeleid door een bewoonster en leren we over de chief en het dagelijkse leven in het dorp. Mijn moeder had pennen en balonnen meegenomen, die ze in no-time kwijt was. Ik denk dat we alle kinderen van het dorp wel gezien hebben, ongelooflijk hoe snel het nieuws zich verspreidt dat er iets te halen valt 😉
Andres kijkt gebiologeerd naar de spelende kindjes, en mengt zich ook nog even in het spel.
Op het marktje kopen we lokaal speelgoed voor hem, een winner.
Laat op de middag worden we opgehaald door een jeep voor een game drive door Mosi Oa Tunya NP. Het wildpark ligt net naast ons hotel en heeft een zeer kleine oppervlakte, dus het duurt niet lang voor we de eerste buffels, zebra’s en impala’s spotten.
Andres vindt het interessant, maar natuurlijk niet de volle 4 uur. Daarom hadden we een boekje en een telefoon met filmpjes meegenomen (kennen jullie Blippi?! Hij is een held, zeker voor jongetjes). Zo blijft het voor iedereen leuk.
De neushoorns in dit park worden 24 uur per dag bewaakt om ze te beschermen tegen stropers. Daardoor weet men altijd waar ze zitten en een ranger is dan ook bereid om ons er naartoe te brengen. Het laatste stuk leggen we te voet af, en zo staan we opeens oog in oog met 4 van die kolossen. Daar word je wel even stil van!!! Andres niet natuurlijk, die wil “selluf” stappen. Maar dat doen we maar even niet J
Verder vullen we onze tijd met rondhangen en genieten in de lodge (lees: spelen), zwemmen (en spelen) in de infinity pool en natuurlijk spelen met Andres. Het is genieten voor iedereen. Net voor we weer huiswaarts keren maken enkelen onder ons nog een microlight vlucht over de watervallen. Het is een beetje als een fietsje met vleugels en een motor. Je zit samen met de piloot in de open lucht, geweldig. Vanuit de lucht zie je nog beter hoe immens de watervallen zijn!
Het was een heerlijke midweek. Gelukkig komt er nog meer visite deze kant op en is er nog genoeg te ontdekken hier. Wordt vervolgd….