Op safari in Afrika – Kafue National Park
Wie Afrika zegt, zegt safari. Dus toen we hier in Zambia geïnstalleerd en gesetteld waren besloten we dat het tijd was voor ons allereerste safari in Kafue National Park!
Eindelijk lieten we de stad achter ons, en trokken we het land in met Kafue National Park als eindbestemming. We kozen voor de prachtige Mukambi Lodge, dat aan het begin van het park gelegen is. Dat beperkt de afstand, en dat dat een voordeel is met een 1-jarige op de achterbank hoef ik vast niet uit te leggen. Nog beter wordt het als de lodge slechts enkele kilometers van de hoofdweg blijkt te liggen; dus veel asfalt en weinig gravel. Daardoor stonden we 3,5 uur na ons vertrek uit Lusaka oog in oog met Basil*; het huisnijlpaard van de Mukambi Lodge!
Basil is een beetje het buitenbeentje van de nijlpaardenpopulatie in Kafue National Park , en verkiest om zijn leven door te brengen in en rond de lodge. Wij moesten even op hem wachten toen hij de gravelweg overstak, maar soms gaat hij ook gewoon de lodge binnen om wat te rusten in de receptie. Van een huisdier gesproken 🙂
De lodge is schitterend gelegen aan de Kafue Rivier. Bij aankomst kregen we een drankje aangeboden op een van de terrassen met prachtig uitzich op deze rivier. Adembenemend! Tijdens het welkomstdrankje kregen we uitleg over waar we zouden verblijven, hoe laat het eten opgediend werd en wat we verder nog konden verwachten en doen tijdens ons verblijf. Ondertussen kwamen er nog wat nijlpaarden voorbij dobberen en wij wisten dat we hier goed zaten.
Je kunt er voor kiezen om te kamperen, of je verblijft in een van de “chalets”; ronde, stenen huisjes met een rieten dak. Wij kozen voor een chalet, kamperen is vaak ook niet toegelaten met (kleine) kinderen. Het zijn hele gezellige huisjes met een groot raam, zodat je ook vanuit bed alweer die prachtige rivier ziet.
De eerste dag genoten we van wat de lodge zelf te bieden heeft: heerlijk eten en drinken en een zwembad met zicht op, jawel, de Kafue rivier. Op het hele domein struikelden we zo’n beetje over de impala’s, kudu’s en apen. Andres was dol enthousiast en riep de hele tijd “oooh poes!” (alle dieren waren toen nog “poes” voor hem, de dierenvriend).
’s Avonds na het diner werden we netjes door een ranger met zaklamp tot aan de deur van ons chalet gebracht. Er scharrelen namelijk niet alleen ongevaarlijke hert-achtigen en apen rond in het donker…
Aangezien jonge kinderen niet toegelaten zijn op een safari in het Kafue National Park (red. geldt niet overal in Afrika) hadden Marc en ik een beurtrol afgesproken. We konden allebei een ochtend- en een avondactiviteit doen tijdens ons verblijf. En hadden dus ook om de beurt een paar gezellige uurtjes met Andres. Want ook voor hem moest het een mooie vakantie zijn!
De tweede dag werd ik om half 6 ’s ochtends door een ranger opgehaald voor mijn eerste safari-ervaring in het Kafue National Park. Samen met 4 andere gegadigden stak ik in een bootje de rivier over, alwaar de landrover klaarstond. Dit is een hoge, open auto, zodat je een goed zicht hebt op de wereld om je heen. En zo vang je ook veel wind, wat heel erg koud zo voor zonsopgang! Gelukkig weten ze dit bij de Mukambi Lodge, en kon ik een van hun lekkere warme poncho’s aantrekken.
Ik had zeer ervaren safari-gezelschap en een geweldige ranger/chauffeur. Elk beest, vogel of type begroeiing wisten ze benoemen en het was prachtig om de zon op te zien komen boven dit unieke landschap. We zagen klein wild zoals waterbucks, wrattenzwijnen, een hartebeest en ja hoor, eindelijk zag ik olifanten in het wild!! Wauw…. Leuke manier van wakker worden, zo’n safari!
’s Avonds was het Marc zijn beurt, en hij deed er nog een schepje bovenop door niet alleen zijn pauze te spenderen met uitzicht op twee leeuwinnen met welpjes, maar ook een luipaard te zien! Ik las ondertussen een boek in onze chalet, terwijl Andres lekker lag te slapen. Ik hoorde van alles rondspringen rond het chalet, en uiteindelijk hoorde ik iets groots. Heel dichtbij. Maar omdat er de laatste dagen meermaals leeuwen over het domein gewandeld hadden ’s nachts, durfde ik niet te gaan kijken. Andres was zich van mijn nieuwsgierigheid niet bewust; die lag heerlijk te dromen over “poes”. Toen Marc terugkwam van de safari riep hij me; er stond een olifant naast ons huisje….
Uitgerust voor weer een dagje genieten van al het goede dat Kafue National Park en Mukambi Lodge te bieden hebben. We zwommen, werden gemasseerd, gingen vissen. En we werden in de watten gelegd door het personeel; niet alleen wij werden verwend, maar ook voor Andres was er alle aandacht. Hoe gelukkig kan een mens zijn.
’s Avonds mocht ik nog een keer op safari. Wederom zag ik geen leeuwen of luipaard, maar dat mag de pret echt niet drukken. Want WAUW wat was ook die zonsondergang prachtig. En we zagen zoveel andere dieren, waarvan ik op voorhand het bestaan niet eens wist! Al eens van een genet, common duiker, sharpe’s grysbok of bushbaby gehoord? Precies, ik voorheen dus ook niet. Maar ik heb ze allemaal gezien (en nog zoveel meer)!
En toen de zon onder ging en het plots echt pikdonker werd, dacht ik dat we het hoogtepunt van de rit wel gehad hadden. Think again! Toen begon het pas. Want ook in het donker weten de rangers nog vanalles te vinden! Één hand aan het stuur, met de andere rondschijnend met een grote zaklamp. En tussendoor nog een beetje walkie-talkieën met collega’s… Ik vind het knap! Olifanten, krokodillen, nijlpaarden en dus al het kleinere grut. Je moet ze maar weten te vinden in het donker!
Na deze geweldige rit bleven we nog lang napraten in de bar, om vervolgens uitgeput in ons bedje te rollen. Het is jammer dat we niet met zijn drieën van de safari’s kunnen genieten, maar als je op reis bent met zo’n kleintje weet je dat je je schema en verwachtingen een beetje moet bijstellen. Maar de quality time met ons drietjes alleen was al onbetaalbaar, en gelukkig bleek er nog genoeg waarvan we wèl samen konden genieten. Helaas was het na het volgende ontbijt alweer tijd om terug te keren naar Lusaka. Veel te mooi, veel te kort en immens genoten. Gelukkig wonen we nog wel eventjes in Zambia; wij komen hier terug, dat is zeker!
* onlangs is Basil helaas overleden; hopelijk is het in de nijlpaarden hemel net zo fijn als in Kafue National Park