Ik laat me niet uit het veld slaan…

Net als bij miljoenen andere mensen hebben de gebeurtenissen in Parijs ook bij mij een grote steen in mijn maag gelegd. Ik moest mezelf zaterdag letterlijk even “herpakken” om met de kinderen te kunnen genieten van het Sinterklaasfeest. Tranen biggelden over mijn wangen terwijl ik naar CNN keek en ondertussen mijn kleine onschuldige Thijmen de fles gaf. Waar gaat het heen in deze wereld, vroeg ik mezelf af terwijl een 5 maanden oud ventje me lachend aankeek.

Er bekroop me ook een gevoel van angst. Een gevoel dat ik het liefst morgen mijn boeltje (maar vooral mijn kinderen) zou willen oppakken en naar Nieuw Zeeland zou willen verhuizen. Naar een boerderijtje met een moestuin en schapen, naar een plek waar mijn kinderen in onschuld kunnen opgroeien. Naar een plek die, naar mij idee, niet “interessant” is voor IS.

Met kerst gaan wij met onze kinderen naar Maleisië. Iets waar ik ontzettend naar uitkijk. Gisteren las ik op internet dat de kans op een aanslag in Maleisië zeer groot wordt geacht aangezien zij een “modern” moslim land is dat tegen alle principes en idealen van IS ingaat. Ik zag ons al liggen bij het zwembad, met vervolgens een gek die het terrein op stormt en begint te schieten.

Ik weet dat deze gedachtes in de vorm van angst en paniek, precies is wat IS hoopt te bereiken. Ik weet dat het statistisch gezien een hele kleine kans is dat je zelf bij een aanslag betrokken raakt, (al zeiden mensen dat ook over de postcodeloterij, totdat hij 2 jaar geleden bij ons in de wijk viel. Overigens geen prijs helaas 😉) ik wil het voor mijn gevoel ook niet “opzoeken”. De vraag is alleen “wat heb je dan nog voor leven?”. Niet naar London, niet naar Parijs, niet naar Brussel maar ook niet naar Azië of Amerika. Of bij alles wat je doet, jezelf afvragen, is dit een plek waar een aanslag plaats kan vinden?

Daarvoor is reizen en ‘het genieten van het leven’ me te lief.

Ik zal dus moeten leren dat deze vorm van terreur, in ieder geval de komende jaren, een onderdeel van ons bestaan is maar zal ook proberen me er niet door uit te veld te laten slaan. Dus kom maar op mooie landen, mooie steden en geweldige evenementen, ik ga van je genieten!

Liefs,

Christel